Deze dagen worden de Wereld Jeugd Kampioenschappen in Barcelona gehouden. Nederland was daar met een grote groep jonge talentvolle atleten vertegenwoordigd. Ook was een STAA atlete actief: Jip Vastenburg. Zij doet zelf verslag van haar 5000 meter.

Na afloop heerste vooral teleurstellig maar nu een dag later om tien uur s’avonds is die teleurstelling al weer redelijk gezakt. De vraag om een stukje te schrijven over mijn ervaringen op de WJK kon ik natuurlijk niet laten schieten dus hier mijn verhaal. We vlogen met de ploeg op zatermiddag waarna ik mezelf tot woensdagavond 20.30 rustig moest zien te houden om mijn beste wedstrijd te lopen. Ik kwam de dagen gelukkig goed door mede door Johan die mij bijstond wanneer ik het nodig had en mij gezelschap hieldt op de terrasjes. Op maandag morgen gingen we voor het eerst naar het stadion zodat we wisten wat ons te wachten stond. Dit was een zeer goede keuze want het was zeer indrukwekkend!

Op woensdag was het dan tijd om met de bus naar het stadion te gaan. En daar begint het eerste verschil met een gewone wedstrijd want je gaat niet naar de baan maar naar het inloopveld. Waar je aan je warming up begint. Om acht uur moesten we vervolgens in de callroom aanwezig zijn waarna we met het gehele veld via een brug van het inloopveld naar het stadion liepen. In de tweede callroom moesten we snel de spikes aan om gelijk naar de baan te vertrekken. Vanaf het moment dat je op de baan staat trekt de spanning weg en komt er een bepaalde gereedheid in je lichaam.

De start ging erg goed ondanks dat we in twee groepen startte en na 100 meter samen kwamen. De eerste ronde gig erg hard omdat iedereen zijn plekje moest vinden jn het “peleton”. Toch voelde het niet super hard. De drie ronde die volgde gingen een stuk langzamer maar ondanks mijn goede positie voelde dit al niet echt lekker. Toen de groep vooraan ging versnellen kon in in eerste instantie goed mee maar op een gegeven moment kreeg ik behoorlijke buikkramp die mede benauwdheid veroorzaakte. Het nadeel was dat ik heel even het tempo moest laten maar je ligt dan gelijk een heel eind achter. Ben blijven vechten voor elke plaats maar het ging gewoon niet. Mijn benen voelen super goed maar het lichaam wilde niet. Uiteindelijk zestiende geworden met een tijd van 16.47 een tijd waar ik begin vorig jaar voor zou tekenen maar er nu niet tevreden over, dit zegt al genoeg over de ontwikkeling die ik mee maak en ook dat telt. Dus nu al deze super mooie en minder mooie leermomenten mee nemen naar nieuwe toernooien.

Foto’s: Erik van Leeuwen / Atletiekunie (www.erki.nl / www.atletiekunie.nl)

Volg het WK op twitter bij @atletiekunie.nl