Afgelopen weekend werd in het Italiaanse Rieti het Europees Jeugdkampioenschap afgewerkt. STAA atlete Jip Vastenburg was een van de Nederlandse deelnemers en had van te voren aangekondigd dat zij vol zou gaan voor de Europese titel. Afgelopen nacht schreef Jip haar verslag.

Het is inmiddel 2.23 op mijn klokje van mijn laptopje en lig inmiddels al wel in bed. Maar slaap daar hoef ik voorlopig nog niet echt aan te denken, want de adrenaline giert als een ware energiebron door mijn lichaam. Europees Kampioen is het echt waar, of droom ik stiekem toch een beetje? Gelukkig ligt mijn medaille naast mijn bed zodat ik af en toe kan kijken of het echt gebeurd is.

Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen, maandag zijn we al vertrokken en pas op de laatste dag van het toernooi moest ik in actie komen. Na lang wachten, focussen en ontspannen was de tijd aangebroken om de race van mijn leven te lopen. Ik was niet zo heel erg zenuwachtig maar was wel gezond gespannen. Toen we vertrokken naar het stadion was het zonnig weer maar gelukkig kregen we onderweg een klein beetje regen. Toch was het zeer warm op de baan en dus werd het een plekje uitzoeken in de schaduw. Maar dit was van korte duur want we zaten nog maar net of de donkere wolken pakte zich rond het stadion. Een felle onweersbui met aardig wat regen zorgde voor een heerlijke verkoeling, en dus gingen de regenpakken aan en gingen we inlopen. Want ondanks de regen de wedstrijd blijf keurig op een strak schema lopen. Ik heb uiteindelijk het grootste gedeelte van de warming-up op het warming-up veld gedaan waar ik normaal lekker voor de rust buiten het stadion kies, maar eerlijk gezegd was ik toch wel een klein beetje bang voor het onweer. Toen we na een korte tijd in de callroom de baan op kwamen lopen was het weer aardig bijgetrokken en ontstond er een geweldige sfeer in het stadion.

Vanaf het startschot zat ik er goed bij en ik voelde me enorm sterk. Ik had eigenlijk al het gevoel dat ik de race kon gaan winnen. De benen voelde goed en de kop was zeer goed gefocust. Het tempo werd gemaakt door een Britse atlete en ik kon zeer goed mee komen aan de buitenkant van baan 2. Met nog 2 rondes te gaan waren er nog 5 meiden over maar op dat moment kwam de Russin (degene met de snelste seizoenstijd achter haar naam staan) langszij en versnelde hard door. Ik zat echter gelijk achter haar waardoor ik heerlijk in het tempo mee kon lopen. Daarna kwam eigenlijk ook gelijk de Finse atlete voorbij en ook die aanval kon ik goed pareren. met nog 300 meter te gaan kwam ik op kop te lopen en toen heb ik niet meer nagedacht en ben alleen maar gegaan. Uiteindelijk had ik na een spannende finish nog 6 tiende over op het goud. na de fnisch besefte ik nog niet helemaal wat ik had gedaan maar na de ere ronde kwamen de emoties hard opzetten en had ik de tissues heel erg hard nodig. Maar wouw ik ben EUROPEES KAMPIOEEN!

foto: losseveter.nl